Linda Schinkel op World Scout Jamboree

Hallo allemaal,
Zoals de meeste waarschijnlijk wel weten ben ik op 25 juli vertrokken naar Zuid Korea voor de Wereld Scout Jamboree, oftewel de WSJ. Mijn rol was ist’er wat betekent dat ik hoorde in het internationale service team zoals de meeste 18 plussers. Als ist’er krijg je een job waardoor de Jamboree voor de deelnemers (14 tot en met 17 jarigen) mogelijk gemaakt wordt. Denk aan een job als voedsel verdelen, veiligheid waarborgen, activiteiten (bege)leiden, foodhouses en contingent paviljoens draaien en subkampstaf zijn. Vanuit Nederland waren wij met een groep van ruim 500 ist’ers die allemaal een eigen job hadden.

Voordat de Jamboree voor ist’ers begon (29 juli) heb ik de eerste paar dagen Seoul verkend en veel afgesproken met andere ist’ers. We zagen de stad vullen met scouts uit allerlei verschillende landen omdat menig scouts een voor- en/of een nareis doen. In Seoul hebben we daardoor ook al de eerste internationale contacten gelegd, dit vond ik super gaaf om te zien, scouting is echt groot. Op 29 juli maakte wij ons klaar om naar de airport te gaan waarvandaan de bussen richting het kampterrein vertrokken. Meer dan 500 bussen gingen die dag richting het kampterrein. We kwamen aan in het welkom centrum en haalde onze Jamboree passen op. Het laatste stukje gingen we ook met de bus naar het kampterrein. Daar aangekomen besloten wij eerst avond te gaan eten. Daarna moesten we in het donker onze tenten ophalen en deze op pallets opzetten. Het terrein was een soort waddengebied en met regen zou alles overstromen zonder pallets. Helaas waren deze niet handig verdeeld waardoor wij er echt heel ver mee moesten lopen. Nadat we helemaal gesloopt en moe waren van de reis gingen we dus maar snel slapen.

De volgende dag moesten we in de rij staan voor ons ontbijt en de lunch. Het ontbijt was echt prima geregeld voor de mensen die alles kunnen eten. De lunch bestond vooral uit snacks. Hierna deden we heel rustig aan want het was extreem heet en er waren maar weinig schaduw plekken. We liepen een rondje over het terrein en vonden zo nu en dan een airco waar we even afkoelden. In de avond zou ik mijn job meeting hebben maar deze werd uitgesteld naar de volgende dag omdat hij heel onhandig tegelijk gepland stond met het avondeten. We wisten inmiddels dat het cruciaal is om bij de eetmomenten aanwezig te zijn want je weet nooit hoelang de rij is. Terwijl we in de rij stonden voor het avondeten begon het voor een half uur keihard te regenen, ik had geluk en was binnen 5 minuten binnen maar anderen waren zeiknat voordat ze naar binnen konden. Na de regen was nog beter duidelijk dat het terrein nog lang niet klaar was voor de komst van scouts overal stonden diepe plassen en de afwatering werkte niet goed. Een heleboel ist’ers hebben de dagen hierna keihard gewerkt om afwatering te graven, waardoor de velden weer droog stonden. De Koreaanse organisatie liep voor geen meter en het duurde even voordat er echt verbetering kwam. De WOSM (World Scout Movement) heeft uiteindelijk de boel overgenomen en vele Nederlanders, Zweden, Engelsen, Duitsers en andere landen op hoofd organisatie gezet, ook het Koreaanse leger kwam helpen. Vanaf toen gingen de verbeteringen snel en was er bijvoorbeeld voldoende water beschikbaar, kregen we fruit bij het eten, werd het sanitair schoongemaakt, kwamen er schaduw plekken bij en werd het hospital uitgebreid. Menig scouts hebben last gehad van oververhitting. De deelnemers van onder andere Nederland kwamen een dag later aan op het terrein zodat wij iets meer tijd hadden om alles voor te bereiden, dit was goed en nodig.

Op 2 augustus kwamen de troepen aan en begon de jamboree echt. Ik mocht mee met de troep kruisspinnen om hen op de juiste plek af te leveren en alvast voor te bereiden op het feit dat het heet was op het terrein. Niet gewoon heel heet maar echt heel erg heet en om in te prenten dat ze veel, heel veel moesten drinken. Ik bleef hangen om te helpen met het opzetten van de tenten en mocht mee blijven eten, super leuk. Daarna was het tijd om naar de opening te gaan. Dit ging niet helemaal soepel want het duurde veel te lang voordat iedereen het terrein op kon en er stonden lange rijen. Niet alle troepen waren optijd voor de opening. Ik ben een stuk langs de rij gelopen zodat ik het wel kon zien. Helaas lukte dit ook niet heel lang want er was water nodig wat wij als Nederlandse ist’ers uit gingen delen. Ook hielp ik mee met het vormen van een rij waardoor iedereen langs de kant van de weg naar hun terrein kon lopen en de weg vrij blijf. Het was een groot gekkenhuis maar gelukkig zijn er voor zover ik weet geen extreme gevallen geweest. De dag erna was ik heel moe en was ik gelukkig vrij. Ik heb heel veel gezeten bij het Nederlandse contingents paviljoen waar de Nederlandse cultuur gepresteerd werd. Er zijn op het Jamboree terrein menig andere landen met een paviljoen en/ of foodhouse waardoor je veel kunt zien en proeven van verschillende culturen, super leuk!

De dag erna ging ik mee met een offsite programma waar ze hulp nodig hadden. Hier waren voor de deelnemers allerlei activiteiten georganiseerd waarmee je de Koreaanse cultuur kon leren kennen, denk aan muziek, lantaarns en waaiers maken. Deze activiteiten waren echt heel goed geregeld en leuk om te doen. Op 6 augustus was het cultural day. Een dag waarbij elke troep zijn eigen cultuur presenteerd en je op elk terreintje wel iets kan doen en/ of proeven. Alle activiteiten, foodhouses en paviljoens zijn gesloten waardoor ook alle ist’ers vrij zijn en iedereen de tijd heeft om langs de terreinen te lopen. De jeugd deelnemers maken een rooster waardoor ook zij momenten vrij zijn om de culturen rondom hun eigen terrein te leren kennen. Ik ging bij verschillende troepen langs met bevriende ist’ers. Er hing een hele leuke en gezellige sfeer overal. Ik had het idee dat we inmiddels wel duidelijk zover waren dat we een echte Jamboree hadden. De dag daarna kwam helaas het slechte nieuws dat er een tyfoon aankwam en we allemaal geëvacueerd moesten worden. Het Nederlandse CMT (contingents management team) besloot dat er met elke Nederlandse troep 2 ist’ers mee zouden om de troepstaf te ontlasten. Ik mocht deze job gaan doen en was daar heel blij mee. Ik heb op deze manier in het klein ervaren hoe leuk het is om bij een troep te horen en hoe het is om troepstaf te zijn. Ik mocht mee met de spekkevers en wij werden geëvacueerd naar Suwon University. We kregen per twee een kamer met stapelbed en hadden weer een normale douche, toilet en airco, echt luxe. De Koreanen van de universiteit hebben echt ontzettend snel heel veel goed geregeld waardoor wij al snel een leuk en vol programma hadden. Op de laatste dag was de sluiting met een groot K-pop concert in een groot stadion van Seoul. Ik heb persoonlijk niet zoveel met K-pop en vond de muziek vooral heel hard maar het was heel gaaf om een heel stadion gevuld met scouts te zien. De dag erna nam ik afscheid van de troepen en ben ik naar de andere ist’ers gegaan. Het was fijn om hen weer te zien en even bij te kletsen over wat ons allemaal overkomen was de afgelopen weken. De dag erna begon alweer mijn nareis en namen we als ist’ers afscheid van elkaar.

Ondanks de slecht geregelde start en het moeilijke begin heb ik een ontzettend fijne, gave, leuke en vooral bizarre tijd gehad op de jamboree en weet ik zeker dat ik naar de jamboree in 2027 in Polen ga.

Ben jij in de zomervakantie van 2027 tussen de 14 en 17 jaar dan kun je mee als jeugddeelnemer en ook ontzettend veel leuke activiteiten ondernemen met scouts van over de hele wereld. Ik heb nog geen idee wat voor prijskaartje eraan hangt maar laat dat je alsjeblieft niet in de weg staan want de ervaring om mee te gaan als jeugddeelnemer is goud waard en maar een keer in je leven mogelijk.
Ben je 18 jaar of ouder in de zomervakantie van 2027 doe dan mee als ist’er en bepaal zelf je voor- en/ of nareis en help je mee om de Jamboree mogelijk te maken. Je kunt als je ouder bent ook nog mee als troepstaf waarbij je een troep leidt door deze fantastische ervaring.

Mocht je meer willen lezen over mijn jamboree ervaring en mijn nareis zonder einddatum dan kun je mij opzoeken op Polarsteps en daar volgen. Ik ben op 12 september 50 dagen in Zuid Korea en dan vervolg ik mijn reis naar Japan, voor daarna heb ik nog geen plannen staan.

Ik kijk ernaar uit om in 2027 naar Polen te gaan! Het liefst met een leuke, enthousiaste groep van Andromeda.

Voor de rest van haar reis kunt haar volgen op Polarsteps. Door een account aan te maken en een veroek to volgen van LInda Schinkel.